Chociaż krzywa celulozowa jest stosowana od wielu lat, szybko okazało się, że tempo spalania niektórych materiałów, np. płynnego gazu, chemikaliów itp. jest znacznie wyższe, niż proces spalania np. drewna. W związku z tym zaistniała potrzeba zastosowania alternatywnego podejścia do badań ogniowych, w celu przeprowadzenia testów konstrukcji i materiałów stosowanych w przemyśle petrochemicznym i w ten sposób powstała krzywa węglowodorowa.
Krzywa węglowodorowa ma zastosowanie w miejscach, gdzie mogą wystąpić niewielkie pożary produktów ropopochodnych, tj. w zbiornikach paliwa samochodowego, cysternach benzynowych lub naftowych, niektórych chemikaliowcach itp. W rzeczywistości, chociaż krzywa węglowodorowa opiera się na znormalizowanym typie pożaru, istnieje wiele typów pożarów paliw petrochemicznych.
Przebieg temperatury na krzywej pożaru węglowodorowej (HC) opisuje następujące równanie: T = 20+1080*(1-0,325*e-0,167*t-0,675*e-2,5*t).